Hejty, hejty, hejty.. Wszędzie hejty..

Hejka ;) Piszę ten post zainspirowana komentarzami do mojego poprzedniego postu. A czemu? Bo normalnie nikt lub jakieś pojedyncze osoby komentują tego bloga. A tu nagle - 5 komentarzy, że jaka to ze mnie kopiara, jaka głupia dziewczynka, co się na sarkazmie nie zna, i na niczym od razu.. W ogóle może Was przeproszę, że żyję? Hahahah, nie. 

A tak serio - człowiek pisze post - jaki by nie był, ale go pisze. Ja akurat jestem osobą dość odporną na hejty i ogółem wyzywanie mnie od różnych, bo troszkę w życiu przeżyłam (całe 17 lat i trochę!) i co nie co mnie życie nauczyło.

Wiem też, że są młodsze osoby, najczęściej dziewczynki, (choć chłopcy się również zdarzają), które mają pieska, a, że facebook to fajna rzecz to można by fanpage pieskowi założyć, a że fanpage już powoli z mody wychodzi to można by bloga założyć. I okej, 10/11/12 a czasami i więcej latka/latek zakłada bloga, nie ma dobrego sprzętu, jej/jego pies nie umie supi dupi sztuczek, nie jeździ na seminaria, wystawy, psie spotkania, etcetera.. I takie dziecko (wybaczcie, jak kogoś obrażę, bo nie uważa się za dziecko), które często jest wrażliwe - bardzo, ale to bardzo często nie jest akceptowane przez świat psiarzy. 

Może akurat ja źle trafiłam, może akurat miałam pecha, że mój pies nie jest rasowy, ja nie mam miliona w kieszeni, nie mam samochodu i jestem do tego w pewnym stopniu człowiekiem a społeczniym. Może jestem nadwrażliwa, może i nie. Nieważne. Wracając do tematu - wiele takich młodych osób jest właśnie `zbluzganych`, że ich kanał/stronka/blog to dno, jest do niczego, bo nie ma dobrych zdjęć, bo pies nie taki, blablabla.. To smutne. Smutne, że teraz nie liczy się dobra zabawa (a przynajmniej z mojego punktu widzenia tak to wygląda) tylko to ile i jakie (marka musi być!) pies ma akcesoria, czy jeździ na seminaria, czy wygrywa w konkursach.. 

Wiele młodych, wrażliwych osób, które też chciały pokazać, pokazać swojego psa, przez to, że są niedoceniane w młodości, później często czują się gorsze, odrzucone od społeczności. 

Może to głupie co powiem, ale też się tak trochę czuję. W gimnazjum a i w sumie cały czas ludzie  mieli do mnie jakieś ''ale'', a bo śpiewam, a bo kocham zwierzęta, a bo się martwię o mojego psa i chomika, który przecież jest - cytuję - "tylko głupim zwierzęciem, które nic nie rozumie, a kiedyś i tak zdechnie". Tak, dużo osób czepiało mnie się o to. I pewnie tak, któraś z tych osób czyta mojego bloga, ogląda mój kanał, czyta posty na fanpage, choćby po to by się pośmiać, by dać łapkę w dół przy filmie, by pośmiać się przy innych, jaki ten człowiek musi być głupi,że go pieski interesują, blablabla. Ludzie, którzy nie robią nic w swoim życiu, nie mają żadnych pasji, zainteresowań, opierają swoje życie głównie na życiu innych, tak, aby móc takiej osobie dogryźć, pokazać kto jest królem dżungli.. Zawsze się z tym kryłam, bałam się powiedzieć coś od siebie, bo bałam, a w sumie ciągle się boje odrzucenia.. Ale wiem, że mam te kilka osób (a przynajmniej tak mi się wydaje), którym mogę się wygadać, bo gdy człowiek się wygada komuś jest po prostu lżej na sercu i sumieniu :) 

Uff.. Taki troszkę inny post, od serducha, ale jakoś tak wyszło.. Trzymajcie się! Dzięki, że czytacie i że jesteście! ♥

NX ♥